cz. 2. dąb w Chynowie, buk „Edward”, dąb „500-lecia” i dąb „Gabryś” w Krępie
niedziela, 6 maja 2018 r.
Trasa: Zielona Góra – (Chynów) – (Krępa) – (Łężyca) – Zielona Góra
dystans 40,5 km
Kontynuujemy objazd pomników przyrody w rejonie Krępy i Łężycy. Dzisiaj dla odmiany najpierw wybraliśmy się w kierunku Krępy, żeby na koniec wrócić lasem przez Łężycę.
Na razie odpuszczamy pomniki przyrody na terenie „starego” miasta i objeżdżamy te po północnych rubieżach.
Jednak jadąc do Krępy, zatrzymujemy się przy pomniku przyrody, który znajduje się w dawnej wsi Chynów. Ten pomnik przyrody to dąb szypułkowy i rośnie obok zabytkowej, wolnostojącej dzwonnicy, tuż przy placówce pocztowej, przy głównej ulicy Truskawkowej.
Obwód pnia: 471 cm
Współrzędne geograficzne: 51°57’58,9” N 15°31’58,9” E
dąb przy ul. Truskawkowej
dąb przy ul. Truskawkowej
dąb przy ul. Truskawkowej
Pojechaliśmy dalej w stronę Krępy. W sołectwie, na wysokości dzwonnicy skręciliśmy w ulicę Krępa – Młyńska i potem Krępa – Dolna i wyjechaliśmy na tyłach dawnej fabryki tektury. Tutaj, na zakręcie rośnie pomnik przyrody – buk pospolity o nazwie „Edward”.
Nosi imię nieżyjącego już leśniczego z Łężycy. A pamiętam doskonale, jak razem to drzewo oglądaliśmy.
Chwilę popatrzyliśmy na drzewo, a potem Janek zaczął myszkować z aparatem po pobliskim niewielkim cmentarzyku.
Obwód pnia: 407 cm
Oddział leśny: 369j
Współrzędne geograficzne: 51°59’50,5” N 15°31’54,3” E
buk pospolity „Edward”
buk pospolity „Edward”
Wróciliśmy do Krępy i wyjechaliśmy na drogę prowadzącą do lasu Odrzańskiego. To miejsce historyczne, mocno związane z Zieloną Górą. W ostatnim czasie, pojawiły sie tu dwa nowe pomniki przyrody, ustanowione tą formą ochrony przyrody w 2017 roku. Oba drzewa należą do gatunku dąb szypułkowy.
Pierwszy z nich to „Dąb 500 – lecia”.
Łatwy jest do przeoczenia, znajduje się za boczną drogą, jeszcze przed starorzeczami, na tyłach kamienia poświęconemu Otto Mülschowi. Tonie wśród zieleni i niełatwo podziwiać go w całej okazałości.
Nazwa tego pomnika odnosi się do rocznicy posiadania nadodrzańskich lasów przez Zieloną Górę. Owo pięćsetlecie władania miało miejsce wszak w 1929 roku, co upamiętnia właśnie pobliski kamień.
Obwód pnia: 520 cm
Współrzędne geograficzne: 52°01’31,2”N 15°33’18,3” E
droga do Lasu Odrzańskiego (Oderwaldu)
„Dąb 500-lecia”
„Dąb 500-lecia”
Drugi dąb (również dąb szypułkowy) z lasu Odrzańskiego, o nazwie „Gabryś”, rośnie przy drodze prowadzącej do Odry, zaraz za pierwszym starorzeczem jakieś 200 m, od „Dębu 500 – lecia”. Jego nazwa upamiętnia dla potomności imię jednego z wieloletnich leśników Nadleśnictwa Przytok.
Muszę przyznać, że „Gabryś” szczególnie ujmuje mnie swoją formą i prezencją. Nisko osadzona korona, grube, poskręcane inieregularne konarzyska nadają mu wiele uroku.
dąb „Gabryś”
dąb „Gabryś”
To w zasadzie były wszystkie pomniki, jakie zaplanowałem na dzisiaj. Ale nie byłbym sobą, gdybym chłopaków nie wyciągnął gdzieś jeszcze. Oczywiście zajechaliśmy nad Odrę, na przystań. Akurat cumował statek wycieczkowy. Obejrzeliśmy też pobliski schron systemu Oderstellung. Wróciliśmy do wału i pojechaliśmy koroną kawałek dalej, w stronę Cigacic. Potem drogą między starorzeczami (są objęte inną formą ochroną przyrody – ustanowione użytkami ekologicznymi), wyjechaliśmy ponownie na skrzyżowaniu przy dawnej restauracji, czyli obok kamienia i „Dębu 500 – lecia”.
Po drodze zatrzymaliśmy się przy jeszcze jednym schronie, obiekcie 728.
Ale dziś jesteśmy tu ze względu na przyrodę, a nie dla rupieci 🙂
Piękną, żywą i intensywną zielenią mieni się Las Odrzański o tej porze roku. Miałem wrażenie, że chlorofil dosłownie wycieka z liści. Wiosna się rozbujała na dobre.
Obserwowaliśmy łabędzia niemego, a nawet gągoła, dziwną kaczkę gnieżdżącą się w dziupli. Niestety gągoł był za szybki i absolutnie bezczelnie uciekł sprzed obiektywu.
Największe wrażenie zrobił jednak wygrzewający się na ciepłej drodze zaskroniec. Cierpliwie znosił moje fotograficzne próby.
przez Las Odrzański
Las Odrzański
las Odrzański
prawdziwa, żywa przyroda
zaskroniec
Nie wracaliśmy przez Chynów. W Krępie skręciliśmy znów w las i przejechaliśmy do Łężycy świetną szutrową drogą. Dojeżdża ona aż do drogi wojewódzkiej nr 281, prowadzącej do Czerwieńska i Wysokiego. My jednak skręcamy na Łężycę i znaną nam trasą wracamy do domu. Wykręciliśmy ponad 40 km!
Poniżej mapy z zaznaczonymi pomnikami przyrody, które dzisiaj widzieliśmy. (Po kliknięciu, mapa powinna się otworzyć w większym formacie w osobnym oknie)
lokalizacja pomników przyrody źródło mapy: „Dookoła Zielonej Góry”, Sygnatura 2015
lokalizacja pomnika przyrody w Chynowie, przy ul. Truskawkowej źródło mapy: „Wielka Zielona Góra”, Sygnatura 2017
P.s.
W pobliżu Krępy, w okolicach drogi leśnej prowadzącej do Wysokiego, znajdują się cztery pomniki przyrody (trzy dęby i jeden buk), których jeszcze nie widzieliśmy. Dziś już jednak na to za poźno i zostawiamy sobie na inny raz.
osadnik egeria
Bibliografia:
Koło Naukowe Biologów Wydział Nauk Biologicznych Uniwersytet Zielonogórski, „Formy ochrony przyrody Zielonej Góry (red. prof. dr hab. Leszek Jerzak, dr Olaf Ciebiera, dr Marcin Bocheński), część dotyczącą pomników przyrody opracowali: Agnieszka Tokarska – Osyczka, Sebastian Pilichowski, Zielona Góra 2017.
„Wielka Zielona Góra”, mapa 1:25000, wyd. Sygnatura, Zielona Góra 2017
„Dookoła Zielonej Góry”, mapa 1:50000, wy. Sygnatura, Zielona Góra 2015
